Rick Kup

Waiting for Nothing

is a video installation out of 2019 made with Tatum Kempers. It's a 7 minute video projection on a drawing. The link shows a 30 sec. example.

An image on thought.

In Limbo

Mixed media installation consisting of a video (running time 6,5 minutes), 10 collages and 2 portraits on flags.

The video is divided in 4 acts. It is a ongoing project.

Based on our concern of the future of humanity and the earth and in search for a new Utopia.

Multimedia Installation
Duration: 9 minutes
Projected on three surfaces
2016

In the particle accelerator CERN 2 protons collide against each other. The result of that collision gives insight into major physical issues. At the same time it raises new questions. That was the starting point of this installation. 'Are you with me?' is a multimedia installation in which the process of collaboration between Rick Kup and Tatum Kempers is visible. They give an insight into their lives, and visualize this both intimate and distant. Ordinaire everyday situations are taken out of context, some real, others staged. The friction between distance and closeness, attraction and repulsion. It shows the love and the struggle between two people. This they do through video, photography, drawings, animation, sound and performance.

Jimi en de imam

Woodstock was waarschijnlijk niet zo legendarisch geworden als Jimi Hendrix er niet het Amerikaanse volkslied had gespeeld. De feedbacknoten die hij aan ’The National Anthem’ toevoegde staan nog steeds symbool voor rebellie en verzet.
Ik hou van feedback. Ik ben er zelfs verslaafd aan. Dit op het randje oncontroleerbare geluid, deze met duivelssnelheid trillende stroom luchtdeeltjes, dit geluid dat alleen maar bestaat uit pure emotie, dit is voor mij de essentie van Rock & Roll.
Gili Trawagan, het eiland waar we ons nu bevinden, bevindt zich dichter bij Lombok dan bij Bali. Lombok is in tegenstelling tot Bali niet hindoeïstisch, maar islamitisch. En op Gili Trawagan is dus een moskee. En we hebben hier een bijzonder gepassioneerde imam. Uit volle borst roept hij een paar keer per dag op om te gaan bidden. Dit gaat ongeveer als volgt: Een schakelaar wordt overgehaald, een enorm gepiep en gekraak verlaat de minaret. Je hoort de imam een paar keer rochelen (let wel: de versterker staat op tien), hij tikt met de nagel van zijn middelvinger als een volleerde zanger enkele malen op de microfoon, zegt een paar keer test test test op z’n Arabisch en begint met het gebed. 'Allaaaaaaaaaaaaaaaaaahhh Elllllllllllllllllllllll- peeep/scratch- Akhbarrrrrrrrrrrrrrrrrrr——ieeeeieieipppp­'.
En er volgt voor een periode van minstens twintig minuten een feedbackconcert van geniale kwaliteit.

Vanochtend, we lagen op het strand, het zal zo’n drie minuten voor twaalf zijn geweest, waren we getuige van een goddelijke interventie. Uit een kroeg kwam het geluid van het nummer ’Voodoo Child’ van Jimi Hendrix.
Op hetzelfde moment dat Jimi aan zijn gitaarsolo begint is het twaalf uur en begint de imam aan het gebed.
Er volgt een feedbackduel tussen Jimi en de imam. Als slangen kronkelen deze soundwizards om elkaar heen. Een geluidseruptie welke een orgasmische hoogte bereikt.
Het kan niet anders. Dit is Kunst.
Het dringt tot me door:
Jimi is dood, lang leve de imam!

Rick Kup (2011)